Lang dacht ik dat een onverlaat mijn mooie Iris Syberica van de uitkomende knoppen ontdeed. Zo sneu! Ook verdacht ik mijn hulptuinman (E) ervan onvoorzichtig te zijn met de tuinslang gevolg: onthoofde Iris.
Maar niets is minder waar. Excuus aan hen die ik verdacht heb.
Het zijn de slakken. Kennelijk is het stukje steel vlak onder de knop het lekkerst want de rest van de plant wordt niet of nauwelijks aangevreten. De plant loopt uit en je denkt straks mooie bloemen te hebben. Vergeet het maar. Voor de knop opengaat wordt hij gewoon af gebeten
en ligt de knop ernaast of bungelt nog aan een sliertje. Ondanks regelmatig nazoeken is het weer gebeurd. Die rotslakken.